Het ‘zeven’ van je woorden

Een populair verhaal dat vaak toegeschreven wordt aan Socrates, maar eigenlijk komt uit een kinderboek. Dat verhaal gaat over het ‘zeven’ van je woorden voor je ze uitspreekt.

Het gaat ongeveer zo:

Een jongetje kom thuis uit school en rent naar zijn moeder: „Mam, moet je dit verhaal horen over Bram…”

„Voordat je begint, heb je het verhaal al door de drie zeven gehaald?”

„Zeven? Wat bedoel je?”

„De eerste zeef is die van de waarheid. Is het verhaal waar?”

„Tja, dat weet ik niet zeker. Maar Niels vertelde dat hij van Rogier had gehoord dat Bram…”

„Dat is wel een beetje onduidelijk. Laten we even naar de tweede zeef kijken: vriendelijkheid. Is het vriendelijk?”

„Vriendelijk? Nou, nee, niet echt.”

„Dan de derde zeef: noodzaak. Is het echt noodzakelijk dat je mij dit verhaal vertelt?”

„Nee mam, eigenlijk niet.”

„Goed. Als het niet noodzakelijk is, als het niet vriendelijk is en misschien ook niet waar, laat het verhaal dan rusten.”

Deze parabel dook voor het eerst op in een Amerikaans schoolboek over burgerschap in 1914. Iets populairder werd het door de opname in een bloemlezing van verhalen voor kinderen uit 1920. En nu, bijna honderd jaar later, wordt het in allerlei talen op duizenden plekken online gedeeld.

Oefening
Neem even de tijd om stil te staan bij de volgende vragen en schrijf de antwoorden en inzichten die bij jou ontstaan op.
– Welke momenten kwamen bij in je gedachten toen je dit aan het lezen was?
– Welke van de drie zeven maakte je het meest ‘wakker’?
– Welke afspraak zou jij met jezelf willen maken?
– Aan wie zou je deze wijze les door willen geven?